Gebeliğin 32. haftası itibarıyla doğum iznine ayrıldım ya evde ne yapacağını bilmez halde dolaşıyorum. Doğum memlekette olacak inşallah, o yüzden eşim gitti ben burda kaldım:( Annem de işe gidiyor ve gündüzleri bu ev hiiiç çekilmiyor.
Öğrencilerim, öğretmen arkadaşlarım, eşim okul heyecanındalar. Bense nadasa bırakılmış gibiyim.
Sanki hiç öğretmen olmamışım, bu heyecanları yaşamamışım gibi.. Çok uzak geliyor okul koridorları. Bu durumun bu yıl boyunca devam edeceğini düşünmek tam bir eziyet.
İyi ki hobilerim var, iyi ki elimden iş geliyor da bu bunalım bir nebze olsun diniyor.
5 haftamız kaldı. Yusuf Eren'imiz belki de tüm bu karamsarlığı alıp götürecek. Şimdilik tek çıkış yolu bu gibi..
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder